Sempre me pareceron escusas algunhas das críticas ás casetas. A pesares de ter defectos, e moitos, a miña impresión é que non gustan.. e listo. A pregunta é, ¿por que non gustan?. Pois ben, gústanos o que vemos e coñecemos, o que nunca vimos parécenos estraño, e unha actitude habitual é o rexeite. Os cambios levan un risco que non todo o mundo quere asumir. Como di Punset nunha das súas últimas intervencións, é moi difícil que a xente cambie de opinión, é o que os neurólogos chaman “disonancia”. Polo tanto é difícil que unha sociedade que por certas cuestións culturais e históricas [das que falaremos proximamente] aprecia e valora unha arquitectura vulgar e ostentosa, afincada na pedra e as formas do pasado, sexa capaz de mudar os seus valores. Ante esta situación, a irrupción dunhas casetas sen tellado e de chapa !! [“coma os ghalpóns” diría algún] foi como un elefante nunha cacharrería.
Ante tanta crítica, pensei que podía comprobar se todo o que se dicía era certo. Comprobei que certamente, non sei exactamente como, as casetas fan un ruído moi incómodo cando sopla o vento do sur. Dende logo non estaba plantexado no proxecto, e a solución a descoñezo.
Creo que tamén é certo que existen algunhas goteiras, pero isto en cambio ten fácil solución.
E por último propúxenme comprobar o tema das vistas, posiblemente o máis polémico. Para isto decidín escoller varios puntos de vista dispersos polo frente marítimo cangués que serviran de exemplo claro de como se aprecian as casetas dende o litoral e comprobar o impacto visual real que supoñen para a relación pobo-ría. Co obxectivo de poder contabilizar de algunha maneira este impacto, vamos a valorar cada unha das imaxes segundo a seguinte escala.
